تاس انداختن چقدر در زندگی شما تاثیر داره؟ چقدر تصمیمات خودتون رو به شانس و تاس بازی موکول می‌کنید؟

حتما شما در زندگی‌تون برای یک‌بار هم که شده بازی‌هایی چون منچ، مار و پله، تخته نرد و … رو بازی کردید. معیار فعالیت در این بازی‌ها اعدادیست که یک مکعب به نام تاس به شما نشون می‌ده. سوال اینجاست آیا اعدادی که ابعاد تاس به شما نشون می‌ده به شانس شما بستگی داره؟

یک فضای کاملا عادلانه و با حداقل استکاک در نظر بگیرید. یک مکعب که دارای ۶ سطح هست رو روی هوا پرتاپ می‌کنید و پس از چند لحظه یکی از سطح‌های اون مکعب به شما نشون داده می‌شه. یا یک هست یا شیش! اما به این مساله نگاه کنید برای تاس چه فرقی می‌کنه کدوم سطحش رو نشون بده؟ در واقع اگر از زاویه‌ای دیگه به این مساله نگاه کنید رسالت مکعب اینه که وقتی روی یک سطح ساف قرار می‌گیره یک سطحش که رو به زمین هست از دید ما پنهان بشه و سطح مخالفش رو به ما نشون بده. برای مکعب هیچ فرقی نمی‌کنه کدوم سطحش نمایان شده بلکه این ما انسان‌ها هستیم که تعریف و عددگذاری سطوح معکب به ااون ارزش می‌دیم و نامش رو تاس میگذاریم!

در واقع چیزها به خودی خود هیچ معنی خاصی ندارند بلکه ما هستیم که با نگامون به چیزی، اون رو تعریف و معنا می‌کنیم.

شانس کجای زندگیست؟

یا اعدادی که ابعاد تاس به شما نشون می‌ده به شانس شما بستگی داره؟ پاسخ خیر مطلق هست. هیچ چیزی وجود نداره که در تعیین اعداد تاس تاثیر گذار باشه. اما از اونجا که انسان‌ها حاضر به پذیرش مجهولات نیستند و غالبا اون رو با علامت X نشون می‌دن، نام این مجهول رو شانس نهادند.

از نگاه شما چرا انسان‌ها قادر به پذیرش مجهولات نیستند و اون رو شانس نام نهادند؟

یادداشت اینجا جهنم است، امیدها را رها کنید را مطالعه کنید.

تاریخ آسیا و نگاهی به شرق آن. این نقشه مربوط به سال 1939 یعنی کمتر از 100 سال پیش از منطقه شرق آسیا هست. آسیا در جغرافیای غرب از شرق افغانستان و هیمالیا آغاز میشه و تا ژاپن پیش می‌رود.

غرب آسیا

در نقشه کشور تبت، سین کیانگ، منطقه منچوری، عدم وجود کشوری به نام کره و اندونزی به خوبی دیده می‌شود. در جریان جنگ دوم جهانی کشور تبت اعلام بیطرفی کرد ولی از جانب چین مورد حمله قرار گرفت. در آن زمان دالای لاما 13 ساله بود. پیش از فتح لهاسا ژنرال‌های چینی از دالای لاما درخواست تسلیم شدن تبت و الحاق به چین را کردند. تبت دارای نخست وزیر بود و وی چند روز بعد تبت را تسلیم چین نمود. در این زمان دالای لاما فرار (تبعید) کرده و به شمال هندوستان رفت. امروزه برای هر 5 تبتی یک سرباز چینی در نظر گرفته شده است و مردم تبتی این منطقه در حال انقراض می‌باشند!

شرق آسیا

در نقطه دیگر این نقشه منطقه منچوری وجود دارد. ژاپن به عنوان قدرت اول نظامی منطقه در یک نبرد با شکست شوروی و چین منطقه منچوری را از آن خود ساخت و اعلام نمود برای رسیدن به کره باید از منچوری بگذرید. پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی منچوری بین چین و شوروی تقسیم شد و کشورهای کره شمالی و جنوبی به حمایت کمونیست و امپریالیست تشکیل شدند. امپراطور ژاپن هم زمان تسلیم شدن این کشور را پذیرفت و طبق یک توافق ژاپن از داشتن ارتش محروم گردید.

شمال آسیا

منطقه سین کیانگ که بین مغولستان و چین قرار دارد جالب توجه است! خط رسمی این منطقه فارسی بوده و دین مردمش اسلام! چین برای جلب اعتماد دولت ایران همواره از رفتار خشونیت آمیز با مردم این منطقه پرهیز نموده و در نمایشگاه‌های کتاب به صورت مداوم به دنبال نمایش فرهنگ این منطقه از کشور خود می‌باشد.

یادداشت مربوط به فرار از آلمان شرقی را نیز مطالعه کنید.

موبایل مدت‌هاست در زندگی ما نقشی کلیدی دارد، اما آیا واقعا آنطور که به ما خدمات می‌دهد، از گوشی هوشمند استفاده می‌کنیم؟

چند وقتیه این سوال ذهنمو مشغول کرده، مردمی که گوشی هوشمند خریداری می‌کنند دقیقا چه استفاده‌ای ازش می‌کنند و آیا از امکاناتش خبر دارند؟ بارها در جاهای مختلف پیش اومده که به دوستان، آشنایان و هم قطاران می‌گم که آیا از امکانات سینک کردن اکانت تون استفاده کردید و با پاسخ اصلا مگر چنین امکانی هم وجود داره رو به رو می‌شم! وقتی از این افراد انگیزه و علت خرید این گوشی رو می‌پرسم یاد افرادی می افتم که زمانی به خاطر اینستاگرام گوشی آی‌فون می‌خریدند!

نکته جالب تر اینه که وقتی برنامه‌ها و بازی‌های نصب شده روی گوشی این دوستان رو بررسی می کنم با انبوهی از اپ‌ها روبرو می‌شم که اصلا نمی‌دونن چه کاربردی داره. حتی حاضر نیستند برنامه‌هایی که اصلا باهاش کار نمی‌کنن رو از گوشیشون پاک کنن تا فضای ذخیره‌سازی‌شون بیشتر بشه.

چرا از گوشی هوشمند کامل استفاده نمی‌شود؟

چیزی که من متوجه شدم ترس از ناشناخته‌ها و از دست دادن باعث میشه این افراد هیچوقت سراغ چیزهایی که نمی‌شناسند نروند. اگر می‌خواهید بدونید چطور باید این افراد رو تست کرد بدون اینکه بگید نحوه استفاده از این اپ رو می‌دونید اون برنامه رو باز کنید. اگر با جمله «اگه نمی‌دونی ولش کن خراب می‌شه» رو به رو شدید بدونید که اون فرد به شدت با فوبیا دست و پنجه نرم می‌کنه. بی توجهی به این مساله از جانب شما باعث می‌شه فکر کنید که طرف چقدر خنگ هست و مساله به این سادگی رو نمی‌دونه! در حالی که شما باید از زاویه دید اون فرد و با ترس از ناشناخته‌ها به این مساله نگاه بکنید. همین می‌شود که وقتی شما کلمه آموزش را گوگل می‌کنید با پیشنهاد آموزش استفاده از فیسبوک که عملا ساده‌ترین شبکه اجتماعی می‌باشد رو به رو می‌شوید!

نمونه دیگه که بخوام مثال بزنم داستان روت کردن گوشی هوشمند خودم هست. دقیقا هفت ماه ترس از این داشتم که اگر این کار رو اشتباه انجام بدم ممکنه موبایل من بسوزه! تا اینکه دوست و همکارم کیان شلیله این اطمینان رو به من داد که هیچ اتفاقی برای موبایل نمی‌افته و بعد من تونستم نحوه روت کردن گوشی هوشمند رو یاد بگیرم. کسانی که این کار رو بارها انجام دادن و می‌گن حالا انگار چیکار کردی، کافیه بار اولی که روت کردن رو به خاطر بیارند 🙂

اگر شما هم نمونه دیگری در خصوص ترس از ناشناخته‌ها سراغ دارید اینجا بنویسید.

نکته: تصویر این متن دارای نکاتی می‌باشد. لطفا به آن توجه کنید.

برنامه ریزی برای کنترل زمان و مدیریت آن یک چالش جدی برای زندگی امروز است.

بعضی آدما هستن توی زندگیشون هر هفته برای هفته بعدشون برنامه ریزی می‌کنن و تصمیماتی می‌گیرند که برای انجامشون از هیچ کاری دریغ نمی‌کنن. برای نمونه شما تصمیم میگیرید در روز یک‌شنبه به این جلسه برید و در روز سه‌شنبه اون پروژه رو تحویل بدید.

همه چیز خوب پیش می‌ره تا اینکه یک عامل خارجی سبب می‌شه شما نتونید اون برنامه‌ای که داشتید رو به خوبی پیش ببرید. گاهی اوقات ممکنه آدم خودش به این نتیجه برسه که باید این کار عقب بیفته و دلیل براش می‌آره، اما در مواقع‌ای که دیگری عامل هست دو حالت پیش می‌آد. حالت اول اینه که راحت می‌تونید اون عامل رو از خودشون دور کنید به شرطی که موقعیت دیگری از شما رو در خطر نندازه.

اما حالت دوم اینکه که عامل خارجی که باعث رخداد این اتفاق شده و نگذاشته برنامه شما به خوبی پیش بره، به نوعی موقعیت تورو به خطر بندازه و احساس کنی هیچ راهی دیگه جز قبول اون نداری!

در این حالت، این آدم از درون احساس انفجار می‌کنه

آرزو می‌:نه کاش الان دنیا تموم می‌شد یا اتفاقی می‌افتاد که من می‌مردم و جلوی کسی که بهش قول دادم و منتظر نشون دادن عمل به تعهدم هست، شرمنده نشم.

توی این حالت، یک آدمی مثل من به شدت کنترل خودش رو از دست می‌ده. عامل اصلیشم اینه که احساس می‌کنه کسی وارد حریم خصوصیش شده ! از یک سمت مجبوره با عامل خارجی که سبب این تداخل شده کنار بیاد و از طرف دیگه باید فردی که بهش قول داده بود رو از خودش نرنجونه و به نوعی شرمندش نشه!

خیلی سخته، خیلی سخته بتونی این وضعیت رو کنترل کنی. خودتون سعی کنید با یاد آوری یک خاطره در این موضوع جای من بگذارید. واقعا چکار می‌کردید!

یک مثال سخت می‌زنم:

شما قراره جایی استخدام بشید. تمام مراحل به خوبی پیش میره و تصمیم گرفته می‌شه از این دوشنبه سر کار بیایید. روز دوشنبه صبح در راه رفتن به محل کار ناگهان بهتون خبر می‌دن که پدرتون حالش بد شده و باید بیاید خونه که ببریمش بیمارستان. توی این حالت واقعا سردرگم می‌شید و احساس می‌کنید هر راهی رو برید یک چیز با ارزش رو از دست می‌دید.

بیشتر افراد پدرشون رو انتخاب می‌کنند مگر اینکه، مگر اینکه گزینه جایگزین وجود داشته باشه. برای نمونه همسایتون میگه من می‌برم شما نمی‌خواد برگردی. حالا حالت بدتری به وجود می‌آد به اسم عذاب وجدان که پدر واجبتر بود.

فقط می‌تونم بگم بدترین عذابی که این حالت داره سردرگمیه.

یادداشت امیدها را رها کن، اینجا جهنم است را مطالعه کنید.

برنامه ریزی به اینجا ختم نمی‌شود

خودم رو مثال می‌زنم. من آدمی هستم که وقتی بخوام یک عدد رو به خاطر بسپرم، اگر اون عدد برای من زیاد جلوه کنه بیشتر از اونچه که هست توی ذهنم ثبت می‌شه.

این عمل از نگاه دیگران دروغ گفتن به حساب می‌آد در حالی که در ذهن من اصلا دروغ ثبت نشده!

مثلا من وقتی قراری با کسی می‌‌زارم توی ذهن خودم مسافت رو 40 دقیقه در نظر می‌گیرم. به هیچ عنوان نمی‌تونم به عوامل دیگه‌ای که سبب ایجاد این تاخیر می‌شه فکر کنم و متاسفانه مسیر 40 دقیقه‌ای ذهنم به 70 دقیقه تبدیل می‌شه و خودم از این حالت به شدت ناراحت می‌شم.

تا اونجایی که خاطرم هست توی این سه سال فقط 10 بار تونستم به موقع سر قرار و وعده‌ای که داشتم برسم. بعله خیلی بده اما چکار کنم ذهن و شخصیت من نمی‌تونه با این حالت که باید سروقت برسی کنار بیاد. جالبه خودم هم خیلی از این موضوع ناراحتم و خیلی تلاش می‌کنم حلش کنم اما باز شده واسه 1 دقیقه تاخیر پیش می‌آد!

به نظرم یکی از نشانه‌های این آدما اینه که می‌گن از شنبه رژیم میگیریم!

بله، تصمیم دارم تا پیش از عید آن تایم بشم. 

پ.ن: از دوستان خواهشمندم اگر تجربه‌ای نظیر این دو مورد داشتن برای من بفرستند. شاید روش اونجا بهتر تونست به من کمک بکنه.

امروز می‌خواستم دنبال آموزش حذف یک بخش برای کدنویسی وردپرس بگردم و توی گوگل فقط کلمه حذف رو نوشتم و با نتایج پیشنهادی جالب گوگل مواجه شدم !

دو نتیجه جستجوی حذف آهنگ پیشواز رو کنار بزاریم که کاملا منطقیه یک نفر چرا این رو می‌پرسه و پشتیبانی ضعیف اپراتورهای تلفن همراه کشور رو نشون می‌ده که کاربرانشون راحت به پاسخ نیازهاشون نمی‌رسن و همینطور نشون می‌ده هنوز آگاهی کامل در خصوص سرویسی که استفاده می‌کنند رو ندارند.

اما گزینه بعدی خبر حذف کنکور آزاد هست که نشان میده چقدر خیال جمع کثیری از پشت کنکوری‌های کشور رو راحت کرده و نیازی به خوندن برای کنکور آزاد دیگه نمی‌بینن!

و اما مهمترین گزینه جستجوی کاربران ایرانی و حتی عرب برای نحوه حذف اکانت فیس‌بوکشون بود!

به نظر من علت این سوال دو موضوع می‌تونه باشه:

1. کسانی که می‌‌خواهند برای استخدامی در یک شرکت یا سازمان دولتی شرکت کنند و احساس می‌کنند با حذف حساب کاربری فیس‌بوکشان احساس امنیت خاطر بیشتری برای پاسخ گویی به پرسش‌]های گزینش دارند!
2. و کسانی که عامل تمام مصیبت‌ها و عدم پیشرفت‌شان را شبکه اجتماعی فیسبوک و چرخیدن در آن می‌دانند.

روی صحبت من با افراد دسته دوم هست. این دسته مدام به خودشون نگاه می‌کنند و با گذشته خود رو مقایسه می‌کنند و می‌بینند در یک بخش از شخصیتشان پسرفت داشتند. سپس به دنبال علت اون می‌گردند و بعد از اینکه پیداش کردند سعی در نابودی آن دارند. وقتی نابود کردند بعد از مدتی دوباره به سراغش بر می‌گردند!

تنها راهی که من پیشنهاد می‌کنم به این افراد اینه که مدیریت برنامه در زندگی خود اجرا کنند و بهش پایبند باشند. تنها یک راه داره و اون هم اراده کردن هست.

با بستن اکانت کاربری فیسبوکتون فقط و فقط صورت مساله پاک می‌شه اما اگر اون اکانت به جای خودش باقی بمونه و نقشش در زندگی شما کمرنگتر بشه، نتیجه بهتری در دنیای رسانه‌]های اجتماعی امروز در بر خواهد داشت.

البته اهمیت رسانه‌های اجتماعی به خصوص فیسبوک در زندگی انسان قرن ۲۱ نادیده گرفته نشود!

یادمه عید سال 1387 بود که پدرم خیلی اصرار کرد باید موبایل بگیری. من اون موقع علاقه‌ای به تلفن همراه نداشتم و ترجیح می‌دادم با ایمیل و مسینجر کارام رو راه بندازم.

اصرارهای مداوم پدر نتیجه داد و ما یک عدد گوشی و سیم‌کارت خریدیم. روز فعال‌سازیشون شد 9 فروردین همون سال.  سال بعد همون تاریخ وبلاگ اولم رو فعال کردم.

نتیجه این شد که گوشی، سیم‌کارت 15 سال و وبلاگم با من 16 سال اختلاف سنی پیدا کردند.

و جالب اینجاست که راه‌اندازی وبلاگ جدیدم همزمان با تهیه یک گوشی جدید هست!

این پست رو ویژه برای گوشی اولم می‌نویسم. برای خاطراتی که باهاش داشتم. نام مخاطبینی که کامل جا نمی‌شد، ظرفیت 60 پیامک دریافتی و 15 پیامک ارسالی و خاطرات روزانه‌ای که توی بخش نوشتن یک پیام جدید می‌نوشتم و چون نمی‌شد جایی ذخیرش کرد بعد از پیاده شدن از اتوبوس پاک می‌شد!

به نظر من مهم نیست آدم به چیزی دل ببنده که ارزش مادی یا معنوی بالایی داشته باشه، مهم اینه تو چقدر برای اون چیز یا کس ارزش قائل هستی و بهش عشق می‌ورزی و لایق دل‌بستن می‌دونیش.

موبایل من هیچی نداشت. حتی یک سال آخر زنگ و ویبرش از کار افتاده بود و فقط با نور چراغش می‌فهمیدم کسی داره زنگ میزنه. برای همین عادت کردم همیشه کج بزارمش جلوی خودم(مثل عکسی که ازش گرفتم) . اما شارژش ماشالله بعد از 4 روز تموم می‌شد :دی

یادمه سر همین مساله به هرکی شمارمو می‌دادم می‌گفتم اگر زنگ زدید و جواب ندادم بدونید به این علت متوجه نشدم و بعد بهش تک می‌زدم. الان به این دوستانم می‌گم اگر جواب ندادم بدونید خودم حوصله جواب دادن نداشتم چون کاملا متوجه شدم! :شوخی:

منتظر نظرات شما دوستان عزیزم هستم 🙂

یکی از فانتزیام اینه که وقتی یک ویجت جدید میگیرم، دفترچه راهنماش رو از اول تا آخر بخونم !

— (@absdostan) ژانویه 16, 2013