عباس ملک حسینی

خبرنامه شماره یک وبلاگ من، دیروز ساعت ۹ صبح برای ۲۷۳ نفر از کسانی که در لیست مخاطبین جیمیل من وجود داشتند ارسال شد. مشاهده این خبرنامه

همونطور که اطلاع دارید هر ایمیلی که برای فردی ارسال کنید باعث می‌شه اون فرد در لیست مخاطبین شما قرار گیرد. از ین رو به بخش مخاطبین جیمیلم که نوعی دفترتلفن آنلاین می‌باشد مراجعه کردم و از میان ۷۶۲ ایمیلی که وجود داشت ۲۷۳ نفر انتخاب شدند که فقط ۴۰ نفر از آنها برای من به صورت کامل ناشناس بودند!

از دو سال پیش که مطالعه و فعالیت خودم رو در زمینه ایمیل مارکتینگ و ارسال خبرنامه دوره‌ای آغاز کردم تصمیم داشتم وقتی وبلاگم رو تاسیس می‌کنم برای دوستانم خبرنامه خاص و ویژه با استایلی که دوست دارم ارسال کنم.

آماری که از ارسال خبرنامه اول بدست اومد برام جالب بود. از میان تمام ۲۷۳ نفر، تعداد ۲۳۸ ایمیل به سلامت به دست گیرنده رسید و تعداد ۳۵ نفر دارای مشکل (ایمیل خراب) تشخیص داده شد و ۷ نفر از این افراد لغو عضویت در خبرنامه کردند.

در خبرنامه ذکر شده که اگر تمایلی به دریافت این ایمیل ندارید لطفا لغو عضویت کنید. بنده این حق رو کاملا به مخاطبم می‌دم که هر زمان احساس کرد علاقه‌ای به مطالب نداره، از دنبال کردن اون‌ها دست برداره و این به من درس می‌ده که مخاطب تو چه کسانی هستند و چطور باید براشون مطلب ارسال کنی!

در هر صورت خبرنامه اول ارسال شد و از پاسخ‌ها و پیام تبریک‌هایی که دوستان عزیزم برام ارسال کردند کمال تشکر رو دارم.

کسانی که تمایل دارند این خبرنامه که شامل مطالب وبلاگ، تصاویر فوتوبلاگ، لینک‌های هفته و معرفی وبسایت می‌باشد براشون ارسال بشه در سمت چپ در بخش خبرنامه ایمیلشون رو وارد کنند و فرایند ثبت‌نام که تایید ایمیل می‌باشد رو طی کنند.

ᴥᴥᴥᴥᴥᴥᴥ

از این پس تصمیم دارم هر هفته یکی از مباحث اصلی ارسال خبرنامه شخصی و نکاتی که در ارسال آن باید رعایت بشه رو بنویسم.

بخش اول: دیتابیس و مخاطبین

خیلی از افراد رو دیدم که برمیگردن بهم می‌گن من دیتابیس ۵۰ هزار ایمیل رو بهت می‌دم تا فردا برای این افراد این محصول ایمیل بشه !

وقتی ازشون سوال می‌کنم این دیتا بیس رو از کجا تهیه کردید، پاسخ می‌دن یکی از بچه‌ها سی دی ایمیل ملت رو برام آورد. بهشون می‌گم شما هر ایمیل رو ۱۰ تومن هم حساب کنید (هزینه برق مصرفی مثلا) باید ۵۰۰ هزار تومن خرج کنید برای کسانی که نه مخاطب شما هستند و نه می‌دونید ایمیلشون رو باز می‌کنند و از همه مهم‌تر نه می‌دونید این افراد ایرانی هستند یا نه پس چه دلیلی داره یک هزینه بیهوده برای این کار بکنید؟

تازه اگر طرف پول رو هم بده باز یک جای کار مشکل داره. اسپم شدن تمام اون ایمیل‌ها و تشخیص سرور فرستنده ایمیل شما به عنوان اسپم از سوی شرکت‌های ارائه دهنده خدمات ایمیل مثل یاهو، جیمیل و هاتمیل مایکروسافت. شاید بگید خوب از SMTP جیمیل برای ارسال ایمیل‌ها استفاده می‌کنیم. بله این هم میشه اما برای ایمیل کمتر از ۵۰۰ نفر در طول ۲۴ ساعت ۱. یعنی هر ۳ دقیقه یک ایمیل ارسال بشه که اگر یک سری شرط‌های اسپم نشدن در آنها رعایت نشده باشه، ایمیل ارسالی شما باز به پوشه هرزمیل گیرنده ارسال می‌شه. حالا حساب کنید برای تعداد ۵۰ هزار ایمیل باید زمانی بیش از ۴۹ روز زمان صرف بشه تا تمام ایمیل‌ها با رعایت تمام نکات مربوطه ارسال بشه و به پوشه اینباکس گیرنده برسه!!

من به شخصه ترجیح می‌دم برای از میان ایمیل ۱۰۰۰ نفر برای صد نفری ایمیل ارسال کنم که اسمشون رو بدونم و حتی پیشتر بهشون ایمیل ارسال کرده باشم.

اما نکات مهمی که باید برای جمع آوری دیتابیس رعایت کنید.

فنی

• حداقل یکبار به شما ایمیل ارسال کرده باشد و یا شما برای وی ایمیلی ارسال کرده باشید و پاسخی به آن داده شده باشد.

اخلاقی

• فرد گیرنده نامه حداقل یک بار نام شما و برند شما را دیده باشد و با شما آشنا باشد.
• فرد گیرنده خود و از روی اختیار ایمیلش را به شما داده باشد.
• در رعایت امانت خیانت نکنید و ایمیل وی همیشه نزد شما محفوظ بماند چراکه سرمایه شما می‌باشد!

در قسمت‌های بعدی در خصوص راه‌کارهای جلوگیری از اسپم شدن ایمیل ارسالی توسط سرویس گیرنده ایمیل، توضیحاتی خواهم داد.

ᴥ پیشنهاد می‌کنم سه مقاله روش جدید ارسال اسپم: چرا جواب ایمیل‌هایم را نمیدی، سلام من ایمیل آدرسم را عوض کردم و اسپمر جدید ایرانی کیست و چطور این کار را انجام می‌دهد؟! را مطالعه نمایید.

ᴥ نظر شما در خصوص ایمیل مارکتینگ چیست و آیا در فضای فعلی وب ایران، سرمایه گذاری در این بخش، ثمر بخش خواهد بود؟

بعضی آدما هستن توی زندگیشون هر هفته برای هفته بعدشون برنامه ریزی می‌کنن و تصمیماتی می‌گیرند که برای انجامشون از هیچ کاری دریغ نمی‌کنن. برای نمونه شما تصمیم میگیرید در روز یک‌شنبه به این جلسه برید و در روز سه‌شنبه اون پروژه رو تحویل بدید.

همه چیز خوب پیش می‌ره تا اینکه یک عامل خارجی سبب می‌شه شما نتونید اون برنامه‌ای که داشتید رو به خوبی پیش ببرید. گاهی اوقات ممکنه آدم خودش به این نتیجه برسه که باید این کار عقب بیفته و دلیل براش می‌آره، اما در مواقع‌ای که دیگری عامل هست دو حالت پیش می‌آد. حالت اول اینه که راحت می‌تونید اون عامل رو از خودشون دور کنید به شرطی که موقعیت دیگری از شما رو در خطر نندازه.

اما حالت دوم اینکه که عامل خارجی که باعث رخداد این اتفاق شده و نگذاشته برنامه شما به خوبی پیش بره، به نوعی موقعیت تورو به خطر بندازه و احساس کنی هیچ راهی دیگه جز قبول اون نداری!

در این حالت، این آدم از درون احساس انفجار می‌کنه

آرزو می‌:نه کاش الان دنیا تموم می‌شد یا اتفاقی می‌افتاد که من می‌مردم و جلوی کسی که بهش قول دادم و منتظر نشون دادن عمل به تعهدم هست، شرمنده نشم.

توی این حالت، یک آدمی مثل من به شدت کنترل خودش رو از دست می‌ده. عامل اصلیشم اینه که احساس می‌کنه کسی وارد حریم خصوصیش شده ! از یک سمت مجبوره با عامل خارجی که سبب این تداخل شده کنار بیاد و از طرف دیگه باید فردی که بهش قول داده بود رو از خودش نرنجونه و به نوعی شرمندش نشه!

خیلی سخته، خیلی سخته بتونی این وضعیت رو کنترل کنی. خودتون سعی کنید با یاد آوری یک خاطره در این موضوع جای من بگذارید. واقعا چکار می‌کردید!

یک مثال سخت می‌زنم:

شما قراره جایی استخدام بشید. تمام مراحل به خوبی پیش میره و تصمیم گرفته می‌شه از این دوشنبه سر کار بیایید. روز دوشنبه صبح در راه رفتن به محل کار ناگهان بهتون خبر می‌دن که پدرتون حالش بد شده و باید بیاید خونه که ببریمش بیمارستان. توی این حالت واقعا سردرگم می‌شید و احساس می‌کنید هر راهی رو برید یک چیز با ارزش رو از دست می‌دید.

بیشتر افراد پدرشون رو انتخاب می‌کنند مگر اینکه، مگر اینکه گزینه جایگزین وجود داشته باشه. برای نمونه همسایتون میگه من می‌برم شما نمی‌خواد برگردی. حالا حالت بدتری به وجود می‌آد به اسم عذاب وجدان که پدر واجبتر بود.

فقط می‌تونم بگم بدترین عذابی که این حالت داره سردرگمیه.

درهر صورت این مساله رفع می‌شه. اما به اینجا ختم نمی‌شه

خودم رو مثال می‌زنم. من آدمی هستم که وقتی بخوام یک عدد رو به خاطر بسپرم، اگر اون عدد برای من زیاد جلوه کنه بیشتر از اونچه که هست توی ذهنم ثبت می‌شه.

این عمل از نگاه دیگران دروغ گفتن به حساب می‌آد در حالی که در ذهن من اصلا دروغ ثبت نشده!

مثلا من وقتی قراری با کسی می‌‌زارم توی ذهن خودم مسافت رو ۴۰ دقیقه در نظر می‌گیرم. به هیچ عنوان نمی‌تونم به عوامل دیگه‌ای که سبب ایجاد این تاخیر می‌شه فکر کنم و متاسفانه مسیر ۴۰ دقیقه‌ای ذهنم به ۷۰ دقیقه تبدیل می‌شه و خودم از این حالت به شدت ناراحت می‌شم.

تا اونجایی که خاطرم هست توی این سه سال فقط ۱۰ بار تونستم به موقع سر قرار و وعده‌ای که داشتم برسم. بعله خیلی بده اما چکار کنم ذهن و شخصیت من نمی‌تونه با این حالت که باید سروقت برسی کنار بیاد. جالبه خودم هم خیلی از این موضوع ناراحتم و خیلی تلاش می‌کنم حلش کنم اما باز شده واسه ۱ دقیقه تاخیر پیش می‌آد!

به نظرم یکی از نشانه‌های این آدما اینه که می‌گن از شنبه رژیم میگیریم!

بعله، تصمیم دارم تا پیش از عید آن تایم بشم. 

پ.ن: از دوستان خواهشمندم اگر تجربه‌ای نظیر این دو مورد داشتن برای من بفرستند. شاید روش اونجا بهتر تونست به من کمک بکنه. تشکر/